Her Yazılımcının Bilmesi Gereken Temel Programlama Kavramları Part 2

[kokensoft]

Bu yazımda temel programlama kavramlarından bahsetmeye devam ediyorum. Yazıya Semantic Html’ den bahsederek başlıyorum

Semantic HTML:​

• Açıklama: Semantic HTML, bir web sayfasının yapısını ve içeriğini daha anlamlı ve anlaşılır bir şekilde tanımlamak için kullanılır. Bu, sayfanın içeriğinin ne olduğunu belirten etiketlerin doğru kullanımını içerir.
• Örnekler: <header>, <nav>, <article>, <section>, <footer>, <aside> gibi etiketler, sayfanın farklı bölümlerini tanımlamak için semantik HTML örnekleridir. Örneğin, <header> etiketi, bir sayfanın başlık veya üst bilgisi için kullanılırken, <nav> etiketi, sayfanın gezinme menüsünü tanımlar.
• Faydaları:
  1. Arama motorları ve ekran okuyucular gibi teknolojiler, içeriğin anlamını daha iyi anlar ve kullanıcılar için daha iyi erişilebilirlik sağlar.
  2. Kodun daha anlaşılır olması, geliştirici için bakım ve güncelleme süreçlerini kolaylaştırır.
  3. Tarayıcılar, semantik HTML kullanarak sayfanın yapısını daha iyi analiz eder ve sayfanın daha iyi işlenmesine olanak tanır.

Non-semantic HTML:​

• Açıklama: Non-semantic HTML, genellikle sadece görünüş ve stili belirlemek için kullanılan etiketleri içerir. Bu tür etiketler, içerikleri tanımlamaz ve sayfanın yapısını anlamlı bir şekilde belirtmez.
• Örnekler: <div>, <span>, <table>, <b>, <i> gibi etiketler, non-semantic HTML örnekleridir. Bu etiketler, içeriklerini belirtmek yerine genellikle biçimlendirme veya düzenleme amacıyla kullanılır.
• Faydaları:
  1. Daha fazla esneklik: Non-semantic etiketler, içeriğin düzeni ve stilini belirlemek için daha fazla esneklik sağlayabilir.
  2. Tasarım odaklı: Sadece görünüm ve stili önemli olan basit web sayfalarında tercih edilebilir.

Karşılaştırma:​

• Semantic HTML, içeriğin anlamını belirlemek ve web sayfasının yapısını daha anlaşılır hale getirmek için kullanılırken, non-semantic HTML daha çok görünüm ve stil belirlemek için kullanılır.
• Semantic HTML genellikle daha iyi erişilebilirlik, SEO ve kod bakımı için önerilirken, non-semantic HTML daha esnek ve tasarım odaklıdır.
• İdeal durumda, bir web sayfası hem semantic hem de non-semantic HTML özelliklerini içerebilir. Örneğin, içerik tanımlamak için semantic etiketler kullanılırken, stil ve düzen belirlemek için non-semantic etiketler kullanılabilir.

HTTPS ve HTTP Nedir ?​

HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure), web tarayıcıları ile web sunucuları arasındaki iletişimin güvenliğini sağlayan bir iletişim protokolüdür. HTTPS, HTTP’nin şifrelenmiş bir versiyonudur ve veri iletimi sırasında güvenliği sağlamak için SSL (Secure Sockets Layer) veya daha yeni versiyonları olan TLS (Transport Layer Security) protokollerini kullanır.

HTTPS, web sitesi adreslerinin URL’sinde “

Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için Giriş yap veya üye ol.

ile başlar. Bu protokol kullanıldığında, web tarayıcıları ve web sunucuları arasındaki tüm veri aktarımları şifrelenir ve bu da veri transferinin gizli ve güvenli olmasını sağlar. Bu, kullanıcıların kişisel bilgilerini, finansal bilgilerini ve diğer hassas verilerini korur.

HTTPS’in temel amacı:

1. Gizlilik: HTTPS, veri iletimi sırasında bilgilerin şifrelenmesini sağlayarak bilgilerin gizli kalmasını sağlar. Bu, üçüncü şahısların bilgilere erişimini engeller.
2. Bütünlük: HTTPS, veri iletimi sırasında bilgilerin değiştirilmediğini doğrular. Şifreleme sayesinde, bilgilerin orijinal kaynağından değiştirilmeden ulaşmasını sağlar.
3. Kimlik Doğrulama: SSL/TLS sertifikaları, web sunucularının kimlik doğrulamasını sağlar. Kullanıcılar, HTTPS kullanan bir web sitesine bağlandıklarında, tarayıcılarına güvenilir bir sertifika olduğunu gösterir.

HTTPS, internet üzerindeki güvenlik standartlarını artırmak ve kullanıcıların verilerinin güvenliğini sağlamak için yaygın olarak kullanılmaktadır. Özellikle e-ticaret siteleri, banka web siteleri, çevrimiçi formlar ve diğer hassas veri aktarımlarında HTTPS kullanımı önemlidir.

HTTP:​

1. Güvenlik: HTTP, iletişimin şifrelenmemiş olduğu bir protokoldür. Dolayısıyla, veri transferi sırasında gönderilen bilgiler açık bir şekilde okunabilir. Bu, üçüncü şahısların bilgileri ele geçirmesine ve kötü niyetli amaçlarla kullanmasına olanak tanır.
2. URL Yapısı: HTTP ile başlayan URL’ler, tarayıcılar tarafından HTTP protokolü kullanılarak erişilen web sitelerini belirtir. Örneğin, “
   Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için Giriş yap veya üye ol.
   “.
3. Kimlik Doğrulama ve Bütünlük Kontrolü: HTTP’de kimlik doğrulama ve veri bütünlüğü sağlanmaz. Bu, sunucunun ve istemcinin birbirlerini doğrulamaması ve iletilen verinin bütünlüğünün doğrulanmaması anlamına gelir.

SSL Nedir ?​

SSL (Secure Sockets Layer), internet üzerindeki bilgi alışverişini güvenli hale getiren bir teknolojidir. İki bilgisayar arasındaki iletişim sırasında veriler şifrelenir, böylece üçüncü şahısların bu verilere erişmesi veya okuması engellenir. Bu, özellikle web tarayıcıları ve web sunucuları arasındaki iletişimde kullanılır.

SSL, iletişim sırasında aşağıdaki şeyleri sağlar:

1. Şifreleme: İletilen veriler şifrelenir, böylece sadece alıcı tarafından okunabilir. Bu, veri aktarımının güvenliğini sağlar.
2. Kimlik Doğrulama: Web sunucuları, kimliklerini doğrulamak için dijital sertifikalar kullanır. Bu, kullanıcıların doğru web sitesine bağlandıklarını doğrular.
3. Veri Bütünlüğü: İletilen verilerin değiştirilmediğini ve sağlam olduğunu doğrular. Verilerin iletilme sırasında değiştirilmesini önler.

Bu sayede, özellikle hassas bilgilerin (örneğin, kredi kartı bilgileri, parolalar) internet üzerinden güvenli bir şekilde aktarılması sağlanır. SSL, web sitesi adreslerinin “

Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için Giriş yap veya üye ol.

ile başladığı durumlarda kullanılır. Örneğin, “

Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için Giriş yap veya üye ol.

“. Bu, kullanıcıların güvenli bir bağlantıda olduklarını ve bilgilerinin güvende olduğunu bilmesini sağlar.

ASCII Karakter ve Unicode Nedir ?​

ASCII (American Standard Code for Information Interchange), bilgisayarlar arasında metin verilerini temsil etmek için kullanılan bir karakter kodlama standardıdır. ASCII, her bir karakteri bir sayıya (0 ile 127 arasında) atar ve bu sayıları bilgisayar belleğinde saklar. Her bir karakter, bir bit ile temsil edilir.

ASCII karakter seti, İngilizce alfabesi ve yaygın kullanılan semboller için tasarlanmıştır. Örneğin, büyük harfler (A-Z), küçük harfler (a-z), rakamlar (0-9) ve bazı özel semboller (., !, ?, vb.) bu karakter setinde bulunur.

Unicode, farklı dillerdeki ve alfabelerdeki tüm karakterleri kapsayan bir karakter kodlama standardıdır. Unicode, ASCII’den daha geniş bir karakter setine sahiptir ve her bir karakteri tek bir benzersiz numara ile temsil eder. Bu, herhangi bir dildeki herhangi bir karakterin bilgisayar üzerinde temsil edilebilmesini sağlar.

Unicode, ASCII’nin kapsamının ötesine geçerek Latin alfabesi dışındaki karakterleri de içerir. Örneğin, Çin, Japon, Kore gibi karakterler, matematiksel semboller, emoji’ler gibi geniş bir karakter yelpazesine sahiptir.

ASCII ve Unicode arasındaki temel farklar şunlardır:

1. Kapsam: ASCII, sadece İngilizce alfabesi ve bazı semboller için kullanılırken, Unicode tüm dillerin ve sembollerin temsil edilmesi için kullanılır.
2. Boyut: ASCII karakterleri 7 bit ile temsil edilirken, Unicode karakterleri genellikle 16 bit veya daha fazla ile temsil edilir.
3. Uygulama Alanı: ASCII genellikle eski sistemlerde veya İngilizce odaklı uygulamalarda kullanılırken, Unicode modern uygulamalarda ve çok dilli ortamlarda kullanılır.

Unicode’nin yaygın bir alt kümesi olan UTF-8, internet üzerindeki metin verilerini kodlamak için yaygın olarak kullanılan bir karakter kodlama standardıdır. UTF-8, ASCII ile geriye dönük uyumluluğa sahiptir ve geniş bir karakter yelpazesini temsil etmek için farklı sayıda bayt kullanır. Bu, web